خاطراتی از شهید سیدکمال ملکوتی
معنویتش زبان زد بود و همیشه دست خیر داشت. هر وقت ازش کمکی میخواستند دست میکرد توی جیبش و هر چقدر بود میداد. وقتی توی تاریکی آخر هیأت خادمین هیأت شروع میکردن به جمع آوری کمک سیدکمال هم دست میکرد توی جیبش هر چی بود رو توی کیسه انداخت
حتی یک شب ساعتشو هم داده بود
یک شب خادمین کیسه رو خالی کردند دیدن یه تیکه کاغذی رو پیدا کردند که روش چیزی نوشته بود تعجب کردند, یکی گفت این مال سید کمال ملکوتیه احتمالا دست برد توی جیبش و بدون اینکه ببینه فکر کرده پوله , اونم انداخته توی کیسه.
راوی احمد مهام

خواهر شهید : خیلی به شهادت علاقه داشت . همیشه به مادرم می گفت : مادر شما چه دعایی می کنی که من شهید نمی شوم؟ همه دوستانم شهید می شوند اما من نه . می گفت یک روز  که داشتیم از جبهه بر می گشتیم همه در اتوبوس خواب شان برد گفتم بروم کمک راننده که خوابش نبرد همین که من رفتم پیش راننده ، پشت اتوبوس خمپاره خورد و دوستانم شهید شدند ولی من زنده ماندم .